معماری نوین گستر
هدف ما جلب رضایت شماستمعماری نوین گستر
هدف ما جلب رضایت شماستزندگی نامه معماران خارجی
زندگی نامه ژان نوول
ژان نوول در سال ۱۹۴۵ در دهکده ای در جنوب غربی فرانسه متولد شد. او هنگامی که مدرسه می رفت با یک شرکت معماری وارد کار شد. در سال ۱۹۷۵ دفتر خود را گشود و در چندین رقابت شرکت کرد. توانایی وی در خلق معماری ضد مادی است. طرح های او صرف نظر از اندازه بزرگ کارهایش , به صورت سیال و سبک آشکار است. اما نوول نشان داده که قادر به عرضه تصویر به عنوان یک عنصر سازنده معماری نیز هست. او میداند چگونه با قرار دادن اساس کار بر روی ایده های انتزاعی , ساختارها را مانند واقعیت بسازد. این عناصر , همراه با توانایی های زیاد این مهندس معمار برا نوآوری در تکنیک ها و مواد , آن چیزهایی هستند که از نظر بسیاری از افراد ,سبک شخصی او را مشخص میکند. اما در واقعیت این عناصر در خدمت بخش هایی ملموس از معماری است. تکنولوژی بالا و خرد گرایی , ابزارهایی هستند که نوول از آنها برای ساخت یک واقعیت استفاده میکند. آنها فی نفسه اهداف را تشکیل میدهند.
ژان نوول در سال ۱۹۴۵ در دهکده ای در جنوب غربی فرانسه متولد شد. او هنگامی که مدرسه می رفت با یک شرکت معماری وارد کار شد. در سال ۱۹۷۵ دفتر خود را گشود و در چندین رقابت شرکت کرد.
توانایی وی در خلق معماری ضد مادی است. طرح های او صرف نظر از اندازه بزرگ کارهایش , به صورت سیال و سبک آشکار است. اما نوول نشان داده که قادر به عرضه تصویر به عنوان یک عنصر سازنده معماری نیز هست.
او میداند چگونه با قرار دادن اساس کار بر روی ایده های انتزاعی , ساختارها را مانند واقعیت بسازد. این عناصر , همراه با توانایی های زیاد این مهندس معمار برا نوآوری در تکنیک ها و مواد ,آن چیزهایی هستند که از نظر بسیاری از افراد , سبک شخصی او را مشخص میکند. اما در واقعیت این عناصر در خدمت بخش هایی ملموس از معماری است.
تکنولوژی بالا و خرد گرایی , ابزارهایی هستند که نوول از آنها برای ساخت یک واقعیت استفاده میکند. آنها فی نفسه اهداف را تشکیل میدهند.
ژان نوول، برنده پریتزکر ۲۰۰۸ برای خود معمار، این انتخاب کاملا غیرمنتظره بود. او در سالهای ماضی بارها انتظار این جایزه را داشت ولی امسال مطمئن شد که کنارش نگذاشته‌اند. هیات داوران ، نوول را به این خصوصیات ستود : تلاش مستمر به عنوان معمار، کوشش برای تجربه‌های تازه و نوآوری در تمام فرم‌هایش برخلا‌ف کارهای اغلب لیدرهای حرفه ، کارهای نوول از استیل و فرم واحد و تکراری تبعیت نمی‌کنند.
به‌گفته خود معمار، هر ساختمان برای خودش داستانی دارد و ادامه پژوهشی است جداگانه. اقلیم بر کارهای او نقش خودرا می‌زند ، باد هم همینطور و حتی رنگ ابنیه اطراف. طبیعی است که همه این عوامل محدودیت‌هایی بر کار معمار اعمال می‌کنند ، ولی مگر معماری بدون چنین محدودیت‌هایی می‌تواند وجود داشته باشد؟ با اینهاست که اثر تبدیل به یک مجسمه می‌شود.
نوول آگاهانه از ساختمانهای عام دوری میکند ، ساختمانهایی که به‌قول خودش متاسفانه در بسیاری از آثار معاصر دیده می‌شود. او ساختمان را به روالی متفاوت می‌سازد ، با منطقیمتفاوت و رنگی متفاوت. تلاش او این است که بنایی بسازد برای یک مکان کاملا مشخص و زمانی مشخص. از نظر او ساختمان موجودی است زنده ، بدین خاطر بهتر که هیچ ساختمانی ساختمان دیگر را ناراحت و مریض نکند.
وقتی که او درسال ۱۹۸۱ برنده مسابقه معماری ساختمان انستیتو جهان عرب درپاریس شد ، درهای شهرت به روی او بازشد. نمای نامتعارف آن با دیافراگم‌هایی که باز وبسته می‌شوند ، شدت نور را دراتاق‌های ساختمان تنظیم می‌کنند : ترکیبی از عناصر معماری عربی و فناوری نوین. امروزه دردفتر معماری او درپاریس ۱۴۰ نفر کار می‌کنند و شعبه‌های دفتر نیز در لندن ، کپنهاگ ، نیویورک ، مادرید و بارسلون فعالند. همکاران او در۱۳ کشورجهان بر روی بیش از ۴۰ پروژه دارند کار می‌کنند. معمار امیدوار است دریافت این جایزه به کارهای جدید او یاری رساند- که نوگراتر و تازه‌تر شوند.
در کارنامه ژان نوول ، جوایز و نشان‌های زیادی هست ، ازجمله : نشان افسری هنری فرانسه ، شیر طلا‌یی دوسالا‌نه ونیز، مدال طلای انستیتومعماران بریتانیا RIBA ، جایزه بارومین ، جایزه امپراتوری ژاپن و الی آخر. ژان نوول که در روز دوم ژوئن ۲۰۰۸ جایزه خودرا در سالن کنگره کتابخانه واشنگتن خواهد گرفت ، پس ازکریستین پورتسام پارک ، دومین فرانسوی است که پریتزکری شده است.
زندگی نامه دانیل لیبسکین
دانیل لیبسکین معمار بیونک از چهره های شاخص معماری جهان در زمینه طراحی ساختمانهای و همچنین طراحی شهری می باشد.
وا به دلیل طراحی ساختمانهایی که از نظر فضا و کاربرد بسیار شاخص هستند شهرت زیادی را کسب کرده است ساختمانی ار که دانیل لیبسکین طراحی می کند شامل:ساختمانهای فرهنگی اعم از موزه ها، سالن های کنسرت و دانشگهاهها و … است. همچنین ساختمانهای تجاری و مراکز خرید و ساختمانهای مسکونی و هتل ها و استودیوهای Design می باشد.
دانیل لیبسکین در سال ۱۹۴۶ در شهر Postwar در لهستان به دنیا آمد و در سال ۱۹۶۵ به امریکا مهاجرت کرد و به یک شهروند امریکایی مبدل گشت.
چندی بعد به اسرائیل سفر کرد و به دنبال معماری رفت.
وی در زمینه معماری از خود علاقه بسیاری نشان داد و در سال ۱۹۷۰ از مدرسه معماری کوپریونیون در نیویورک در رشته معماری فارغ التحصیل شد و در سال ۱۹۷۲ در رشته تاریخ و فلسفه معماری فوق لیسانس خود را از دانشگاه (Essex) انگلستان دریافت کرد.
در سال ۱۹۸۲ لیبسکین برنده مسابقه طرح موزه یهودیان برلین شد که این موزه در سال ۲۰۰۱ افتتاح گردید. از جمله کارهای دانیل لیبسکین:
۱- موزه جنگ امپراطوری در شمال منچستر انگلستان(July 2002)
2- گالری ارت لیر در اسپانیا (۲۰۰۳)
۳- کافه تئأتر (۲۰۰۱) و …
در حال حاضر چندین پروژه از او در حال اجرا است. که شامل طرح گسترش و توسعه موزه سلطنتی (Ontario) در تورنتو کانادا، بزرگ ترین مرکز خرید اروپا در شهر برن سویس، موزه تاریخ نظامی در شهر(Dresden) آلمان، موزه یهودیان در سانفرانسیسکو و طرح جدید مرکز تجارت جهانی در شهر نیویورک امریکا می باشد.
دانیل لیبسکین در مسابقات جهانی طراحی موزه های بزرگ و گالری ها شرکت می کند ایده های لیبسکین تحت تأثیر نسل جدید معماری می باشد و او علاقمند به پیشرفت فرهنگ در زمینه طراحی شهری می باشد.
در سال ۲۰۰۴ انتشارات (لیرو) بیوگرافی کاملی از لیبسکین را متشر کرد که این مقاله در ۹۰ کشور دنیا به زبانهای مختلف به چاپ رسید.
زندگی نامه کریم رشید
طبیعت زیباست اما گاهی توان و انرژی انسان را بی اثر می کند. ما نیز جزئی از این طبیعت هستیم با این تفاوت که قادریم فناوری های جدیدی ایجاد کنیم. ما در مدت زمان کوتاهی به اینجا آمدیم و با کامل کردن اشیا، خلق و ایجاد یک فکر و ایده اصیل و تنها با تأثیر گذاشتن بر فرهنگ راضی و خشنود می شویم.
من می خواهم دنیا را تغییر دهم. شاید این ادعا کمی اغراق آمیز به نظر برسد، اما من تنها کسی هستم که می خواهم با ذهن انتخابگرم شیوه زندگی امروزی را از نو بسازم. من عاشق چیز های بدیع و الهام بخش هستم. گاهی اوقات تصور می کنم تنها برای خلق اشیای جدید به این دنیا آمده ام. اشیای جدیدی که با مفاهیم فرهنگی زندگی امروزی کاملاً مطابقت دارند؛ اشیای طبیعی و مصنوعی که از ارتباطات، اطلاعات، وسایل سرگرمی و فناوری های نوین الهام گرفته شده اند.
ما با طراحی و ساخت مواد جدید و جذب انرژی در عصر دیجیتال می توانیم بر تمامی فرهنگ ها تأثیر بگذاریم و فرهنگ واحد جهانی خلق کنیم. روند صنعتی جدید و مواد جدید و بازارهای جهانی همگی این امکان را به ما می دهند که شکل زندگی مان را دوباره تغییر دهیم. کاری که من به شدت به آن علاقه دارم طراحی مواد جدید است. زیرا معتقد هستم فرهنگ جدید به اشکال و فرم های جدید نیاز دارد. هدف و علاقه من به وجود آوردن ابزاری است که با محیط اطرافمان متناسب باشد و ما را به ایجاد تجربیات مثبت و تازه سوق دهد.
من کارم را با این تعریف مطابقت می دهم: تأثیر متقابل مینیمال اشیا بر یکدیگر. حتی معتقد هستم که اشیا به گونه ای هرچند ناچیز و غیر مستقیم با هم به گفت و گو و دیالوگ می پردازند.
کار من این است که با تکنولوژی برتر میان ابعاد و اندازه های خالص و ارگانیک، آمیزش ایجاد کنم. زیرا به عقیده من ارتباط نزدیک فرمی میان آنها و ارائه یک دید قوی، احساس راحتی و لذت به ما می دهد. من به شدت به دوباره اندیشیدن به اشیای خسته کننده ای که دور و برمان را شلوغ کرده علاقه مند هستم تا محیط اطراف و محل زندگی مان را با پیشنهاد طرح های جدید برای مطابقت با زندگی و بازار امروزی تغییر دهم.
طراحی به شدت بر زندگی روزمره ما تأثیر می گذارد. تحقیقات علم رفتار شناسی امروزه ثابت کرده است که وسایل و ابزارآلاتی که ما از آنها استفاده می کنیم بر جسم، روح و رفتار های اجتماعی مان به شدت تأثیر می گذارد. از این رو من به لحاظ مادی و معنوی بر ابعاد چند گانه اشیا توجه کرده و به آنها زندگی می بخشم. کار من مطالعه روی احتمالات و اندیشیدن شق های گوناگون است که جامعه امروزه ما را به شدت با آن درگیر کرده است. به عنوان یک هنرمند و طراح با دیدی هنری به تولیدات صنعتی و هر چه کارآمد تر کردن آنها می اندیشم.
این ها عقاید کریم رشید طراح برجسته بین المللی است که به سال ۱۹۶۰ در شهر قاهره مصر به دنیا آمد. او نیمه انگلیسی و نیمه مصری و بزرگ شده کشور کانادا است. مدرک لیسانس طراحی صنعتی خود را سال ۱۹۸۲ از دانشگاه چارلتون، ایالت اوتاوا کانادا دریافت کرد. تحصیلات و مطالعاتش را در نپال و ایتالیا زیر نظر اتوره سوتساس ادامه داد و سپس در بازگشت به کانادا حدود هفت سال با طراحان صنعتی “کن” همکاری کرد. در کنار همکاری اش با کن طی سال های ۱۹۹۱- ۱۹۸۵ با مجموعه “مد بابل” نیز همکاری داشته است.
کریم رشید نخستین مجموعه شخصی خود را در سال ۱۹۹۳ در نیویورک به نمایش گذاشت. وی با شرکت های بین المللی متعددی همکاری کرده و به دلیل کار های منحصر به فردش جوایز بی شماری را از آن خود ساخته است، که از جمله آن می توان به: قهرمان طراحی کانادایی در ۲۰۰۱، جایزه دایملر کرایسلر در ۱۹۹۹، جایزه جورج نلسون در ۱۹۹۹، مدال نقره ای ایده در ۱۹۹۹ جایزه موزه هنر فیلادلفیا در ۱۹۹۹، جایزه طراح هنری سال ۱۹۹۸ موزه بروکلین، مدال طلای طراحی نوین ۲۰۰۱ و بسیاری دیگر اشاره کرد.
کریم رشید بالغ بر ۷۰ نوع مجموعه نمایشگاه دائمی طراحی صنعتی دارد که در موزه هنر فیلادلفیا، موزه هنر های مدرن نیویورک، موزه هنر های تزئینی مونترال، موزه هنرهای مدرن شیکاگو، مرکز وکسنر، کلومبوس، اوهایو، تورنتو، موزه ملی کوپر هویت، موزه هنر لندن، ونکور، توکیو و موزه هنر های معاصر میامی در معرض دید علاقه مندان قرار گرفته است.
طرح های دیگر او نیز در نمایشگاه هایی همچون: پروژه های جفری دیچ نیویورک، گالری ساندرا جرینگ، گالری ایده توکیو، گالری جان وبر نیویورک، گالری توتم نیویورک، گالری رایس هیستون، گالری سنت کپ سانفرانسیسکو و موزه هامبورگ به نمایش گذاشته شده است.
آثار مکتوب کریم رشید نیز در کتاب سال های طراحی بین الملی ۸ الی ۱۵ و کتاب سال طراحی صنعتی ۶ و ۷و کتاب های طراحی نوین و برگزیده یک و ۲ و مجلاتی همچون نیویورک تایمز متروپولیس جی کیو، مجله گرافیک ای دی، اکسیس دوموس، وایند، نیکی، آژور، اینترنی، ابیتار، طراحی انگلیسی دن، بلو پرینت، والپیپر، ویگ، مد، بازهار هارپر، میرابلا، لوآفیشیال، جلوس، نیلون، فرم، تایم، ارنا، هوم اند هاوس، متروپولیتن هوم، مجله نیویورک و مانیومنت به چاپ رسیده است.
کریم رشید یکی از شخصیت های برجسته در زمینه های طراحی محصول، طراحی داخلی، مد، مبلمان، نور پردازی و هنر است. رشید اکنون در نیویورک فعالیت می کند و به عنوان یکی از ستارگان طراحی محصول بین المللی شناخته شده است. معروفیت او بیشتر به خاطر ایجاد حساسیت عمومی در توجه به طراحی آزاد است. طراحی محصولات کارخانه های معظمی همچون متد، پرادا، السی، درت دویل و ایسی مایک بر عهده اوست.
کریم رشید زیبایی شناسی طراحی محصولات را بر اساس فرهنگ استفاده آنها کاملاً تغییر داده است. امروزه وی بیش از دو هزار نوع محصول را وارد خط تولید کرده و در قلمرو معماری و طراحی داخلی موفقیت های بزرگی کسب کرده است. از جمله آن می توان به طراحی رستوران مریمتو در فیلادلفیا و هتل سمیرامیس در آتن که برنده جایزه طراحی هتل اروپایی اسلیپ صفر پنج شد، اشاره کرد.
همچنین در سال ۲۰۰۶ موفق به دریافت دکترای افتخاری از دانشکده هنر و طراحی دانشگاه انتاریو شد. مجموعه آثار او در ۱۴موزه جهان شامل موما، اس اف موما، نمایشگاه های هنری و گالری های مختلف در معرض دید علاقه مندان است. کریم به مدت ۱۰سال عضو پیوسته انجمن طراحی صنعتی بوده و اکنون با عنوان استاد برجسته و سخنران میهمان در دانشگاه ها و کنفرانس های سراسر دنیا از او دعوت می شود.
از میان کتاب های رشید نیز می توان به «خود طراحی کنید»، « انقلاب» و «می خواهم دنیا را تغییر دهم» اشاره کرد. وی همچنین هجدهمین کتاب سال طراحی بین المللی ۲۰۰۳ را ویرایش کرده و دو CD برای نمایش لباس نیز منتشر کرده است.
وی می گوید، «هرچند کار من طراحی و ساخت اشیا است اما تجربه ای که برای اجرای هر یک از آنها به دست می آورم بسیار غنی تر از خود آنهاست. یکی از طرح هایی که سال ۲۰۰۱ ساختم کپسول دیجیتال بود. این کپسول نماینده تمامی اشیا به صورت انتزاعی است. تمامی مفاهیم و واژه های جدید عصر دیجیتال در نمایشگر آن به شکل دوار نشان داده می شود. در واقع این کپسول استعاره ای از تمامی اجزای دنیای کنونی است که آن را در یک دنیای مینیمال شده درون خود جای داده است.
من به عنوان یک طراح و هنرمند به ساخت محیط اطرافمان به شدت علاقه مند هستم، چرا که چیزهایی که امروزه به دنیای مان اضافه شده مشخصه بارز زمانه ماست. نام های دیجیتالی اشیا، تولیدات، دستاوردهای نوین، اختراعات کنونی، جنبش هاو خاطرات همگی و همگی روی صفحه نمایشگر قرمز دو اینچی کپسول ال-ای-دی به صورت دوار می چرخد. در واقع این کپسول نماینده فایل بندی شده زمانه ماست. من بر آنچه عصر دیجیتال، عصر اطلاعات یا سومین انقلاب صنعتی که به سی سال اخیر گفته می شود بسیار بسیار اندیشیده ام و بدین منظور هزار واژه انگلیسی که جنبه جهانی دارد را در این صفحه نمایشگر کپسول ال-ای-دی گنجانده ام. شکل دیجیتالی این کپسول با فرم سمبولیک آن همواره در تغییر دنیای دیجیتالی که در آن زندگی می کنیم کاملاً همخوانی دارد.
از دیگر مشخصه های بازر اشیای امروزی سبکی و نرمی آنها است. طی سال های اخیر دنیای پیرامون ما خیلی لطیف تر و سبک تر به نظر می رسد. اشیا بسیار سبک تر از گذشته شده اند، ماشین هایمان مدور و گرد شدند، فرم اجزای خارجی کامپیوتر هایمان منحنی های زیادی دارند. حتی ما نیز خودمان چاق تر و گردتر شده ایم. کسی چه می داند شاید این بازو ها و پاهای چاق باعث شود تا چند سال آینده مانند توپ در فضا معلق شویم!
عصر دیجیتال، عصر اطلاعات، دهکده جهانی و فرهنگ های چندگانه و تمامی واژه های صنعتی که از نخستین حرف هر کلمه گرفته شده اند؛ سمبول تغییرات فیزیکی دنیای کنونی ماست که آن را نسبت به قرون گذشته متمایز می کند. سبک بودن، استعاره ای است برای سیستم های همیشه در حال تغییر کنونی. شاید علاقه ما برای هرچه کوچک تر کردن، سبک و نرم کردن اشیا این باشد که بتوانیم با ازدیاد جمعیت راحت تر کنار هم زندگی کنیم. در واقع بتوانیم دنیایی را طراحی کنیم که بچه ها، معلولین و سالمندان بتوانند در آن احساس امنیت بیشتری کنند.
حالا که عصر کنونی ما به عصر مینیمال معروف شده آیا سبکی را می توان یک شیوه متداول نامید؟ واقعیت این است که محیط اطراف ما نیز می بایست همراه با کثرت اشیا، اشکال و فرم های قابل انعطاف تری داشته باشد تا با یکدیگر تزاحم پیدا نکند. اشیای ما به لحاظ استفاده ای که از آنها می کنیم توپ مانند شده اند زیرا از پلیمر هایی همچون رزین های مصنوعی، سنتوپرنس، اوپرنس، پلیفنس، سیلیکون و… ساخته شده اند. با فناوری های جدید و ترکیب چندین مواد اولیه می توانیم نرمی، سبکی، گرما و انعطاف پذیری ابزارآلات را به خود نزدیک تر احساس کنیم. موادی که چنین هوشمندانه طراحی و ساخته می شوند ارتباط بهتری با ما برقرار می کنند و بازخورد های قویتری به ما می دهند، به طوری که ما آنها را جزئی از خود می دانیم. فرم، جنس و رنگ مسواکی که از آن استفاده می کنیم همگی در آرامش ما نقش دارند. بالطبع انرژی که صرف کار و زندگی می کنیم کمتر تلف می شود.»
کریم رشید معتقد است امروزه طراحی زیباشناختی بر اساس معیار های پیچیده و گسترده ای همچون: تجربیات انسانی، رفتار های اجتماعی، مسائل اقتصادی/ سیاسی جهانی، تعاملات فیزیکی و روحی، فرم ها و اشکال متعدد، دیدگاههای نوین، شناخت و آگاهی های گوناگون و سوق به سوی فرهنگ معاصر شکل می گیرد و طراحی محصولات نیز بر اساس معیار های جمعی همچون: سرمایه گذرای ها و مشارکت های کلان، سهولت تولید، تنوع، توسعه، توزیع، نگهداری، خدمات، نصب و اجرا، کیفیت، مسائل منطقه ای و پایداری شکل می گیرد.
این چنین است که ترکیب این دو نظریه به کالا های ما شکل می دهد، همچنین فرم ها، فضاهای موجود، فرهنگ دیداری و تجربیات ما را معرفی می کند. ساختار های کمی این دو نظریه، تجارت، هویت، ارزش و مارک را می سازد. این همان تجارت زیباشناختی است. همان طور که هر تجارتی نهایتاً علاوه به رفع نیاز انسانی با زیبایی نیز ارتباط مستقیم دارد.
او می گوید: «به نظر من ما می توانیم در دنیای کاملاً متفاوتی زندگی کنیم، دنیایی که از کالاهای جدید و طرح های بدیع سرشار است و تمامی فضاهای موجود مان را پر کرده است. همان طور که پیش از این طراحی بخشی از زندگی ما بوده است. ما سیستم های طراحی شهری و کالا داشته ایم. هر چند امروزه طراحی های نوین برای رفع مشکلات مان اجرا نمی شوند بلکه تنها سعی دارند به هر چه زیباتر و کار آمدتر کردن کالا ها و محیطی که در آن زندگی می کنیم، کمک کنند. به طور کلی می توان گفت علم طراحی به طور بالقوه و طبق نظریه های زیباشناسی و تجربیات عملی قوی، به بهتر زندگی کردن ما کمک می کند.
آرزوی قلبی من این است که بشر امروز بتواند در زمانه واقعی خود در دنیای کنونی زندگی کند و حسرت های گذشته خود را فراموش کند. ما باید به لحظه لحظه عصر کنونی خود واقف باشیم و نسبت به هر یک از جنبه های آن آگاهی داشته باشیم. اگر طبیعت انسان این گونه بود که در گذشته زندگی کند، تغییر دنیا، طبیعت او را نیز تغییر می داد.
وقتی از کریم رشید پرسیده می شود در حال حاضر روی چه پروژه مهمی کار می کند، پاسخ می دهد: «برای من همه پروژه ها مهم هستند. کتاب اخیرم با عنوان “خود طراحی کنید – به نحوه کار کردن، زندگی کردن و عشق ورزیدن خود دوباره بیندیشید” از انتشارات هارپر کالینز منتشر شد، در این کتاب ۳۲ طرح جدید مبلمان در سالن نمایشگاه میلان ایتالیا در معرض دید قرار گرفت که شرکت های بزرگی آنها را تولید کردند. تمامی آنها در سال ۲۰۰۶ به تولید انبوه رسیدند. همچنین یک گالری از طرح های پیشین از جمله جارو برقی دستی برای درت دویل و نمایشگاه فروشگاه لباس مسکو، رستورانهایی در نیویورک، شانگهای و بلگراد، همچنین یک حمام و لباس های زنانه و مردانه ورزشی برای شرکت ارنا کره، سی قطعه مبل برای فیلیپین، یک مجموعه جدید عینک آفتابی برای شرکت سی سوئد، بطری صابون برای متد و… همچنین طرح های تازه ای برای مجلات مد برزیل، بطری آب، سرامیک، گوشی همراه، ابزار آلات شیشه ای و جلد سی دی و یک فیلم علمی تخیلی انیمیشن و چند نمایشگاه هنری دیگر که در پیش دارم.
اظهارات او که تعجب خبرنگاران را برانگیخته بود با مزاحش کامل شد.
پرسیدند با وجود این همه کار و سفر، پس کی استراحت می کنید؟
پاسخ داد: « تنها وقتی که برای مصاحبه دعوت می شوم!»
کریم رشید با یک تیم پانزده نفری کار می کند اما وقتی روی طرحی کار می کند بسیار متمرکز است. وی معتقد است: «حتی اگر می خواهید استراحت کنید روی استراحت تمرکز کنید. بدون تمرکز روی کاری که می کنید هرگز موفق نمی شوید. به عبارت بهتر اگر خود را برای کاری که تجربه اش را دارید وقف کنید، زندگی تان کاملاً متعادل و موفق پیش می رود.»
زندگی نامه هانس هولاین
هانس هولاین در ۳۰ مارس ۱۹۳۴ در وین متولد شد.علاوه بر معماری در زمینه هنر و طراحی مبلمان و جواهرات نیز فعالیت کرد. او معماری را به عنوان حرفه اصلی خود انتخاب کرد. و آثارش در این زمینه در نقاط بسیاری از جهان وجود دارد . او از آکادمی هنر وینThe Academy Of Fine Arts و دانشگاه ITI شیکاکو Illnose Technological Iinstitute و دانشگاه Berkely در کالیفرنیا در سال ۱۹۶۰ فارغ التحصیل شد. همچنین در سال ۱۹۵۶ از مدرسه معماری نیز فارغ التحصیل شد. او استادان بنامی در معماری همانند میس و ندروهه ،فرانک لوید رایت وneatra richard داشت و در سال های ۱۹۷۶-۱۹۶۷ درآکادمی هنر دوسلدروف به درجه پروفسوری در طراحی رسید.
او آثار زیادی در اتریش ، آمریکای جنوبی ، سوئد ، فرانسه ، آلمان ،ایتالیا ، اسپانیا، ژاپن، و ایران بر جای گذاشته است. پس از انجام پروژهایی در سوئد و آمریکا به وین آمد و در سال ۱۹۶۴ در آنجا مشغول به کار شد. در سال ۱۹۷۶ درآکادمی هنر وین شروع به تدریس کرد و در سال ۱۹۹۹-۱۹۹۸ به عنوان ریاست هیئت علمی برگزیده شد. Head Of The Architectural Faculity . همچنین استاد دانشگاههای Ucla,Ohio نیز بوده است.
به نظر می رسد هانس هولاین از قدیمی ترین معماران سبک post modern است. او در کارهای خود از مبانی تصویری و زبان اشکال غیر گونه ای و غیر ساختاری استفاده می کرد و پوشش های سنگ تراشی شده در روشهای مختلف در ساختمان های او به چشم می خورد.
در دهه ۱۹۶۰ به عنوان یک منتقد بویژه در سخنرانی ها ،نوشته ها، طراحی ها و پروژه هایش فعالیت می کرد. به این اصل معتقد بود که معماری همه چیز است. در یکی از سخنرانی هایش می گوید : برای من معماری یک هنر است. برای من معماری ابتدای همه چیز است . معماری حل کردن یک مشکل نیست بلکه یک فرمول و راه حل است.
جوایز:
هانس هولاین در سال ۱۹۸۵ موفق به اخذ جایزه پریتزکر ( pritzker )شد.
Golden Fueger Medal, Vienna, 1954
State Award of the Academy of Art, Vienna, 1956
Grand Prix of the VIIth International Architecture Biennale Buenos Aires, 1998
سبک
به نظر می رسد هانس هولاین از قدیمی ترین معماران سبک پست مدرن POSTMODERN است.
این معمار اتریشی را هم جنکز پست مدرنیست میشناسد وهم سایر منتقدان .
او در کارهای خود از مبانی تصویری و زبان اشکال غیر گونه ای و غیر ساختاری استفاده می کرد و پوشش های سنگ تراشی شده در روشهای مختلف در ساختمان هایاو به چشم می خورد. (یکی از مهمترین معمارانی بود که به نحوی هوشمندانه میان هنرهای تجسمی، طراحی و معماری رابطه برقرار نمود
زندگی نامه پیتر زومتور
معمار مشهور سوئیسی پیتر زمتور پنج شنبه ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۲ به عنوان دریافت کننده یکی از معتبر ترین جوایز معماری جهان ، مدال طلای سلطنتی، معرفی شده است. مدال طلای سلطنتی ،اهدا شده در به رسمیت شناختن کار یک عمر، شخصا توسط ملکه انگلستان تایید و به یک شخص و یا گروهی که تأثیر قابل توجهی ” به طور مستقیم یا غیر مستقیم در پیشرفت معماری” داشته اند داده می شود. پیتر زمتور، شناخته شده برای اجرای یک عمل کوچک و در عین حال قدرتمند و مصالحه ناپذیر ، شرکت برنده جایزه خود را در سال ۱۹۷۹ در سوئیس تاسیس کرد. مشهورترین پروژه های او شامل گالری کنست هائوس برگنز در اتریش، حمامهای آبگرم والس در والسِ سوئیس و موزه هنر کلومبا در شهر کلن است. او طراح غرفه مارپیچ لندن ۲۰۱۱ است و در حال حاضر مشغول طراحی یک خانه مخصوص تعطیلات در دوون (ِDoven) برای فیلسوف آلن دو باتن است.
او استعدادی فوق العاده در ایجاد فضاسازی های خاص از طریق تسلط استادانه خود بر نور و انتخاب متریال دارد. ساختمانهای زمتور،همانند کلیسای کوچک روستایی و حمام حرارتی در والس، تجربه ای شگرف برای همه حواس، با هر جزء هستی و ماهیت ساختمان و محیط آن را نمود میبخشد. آنجلا بردی، رئیس کمیته افتخارات (RIBA) که انتخاب برنده مدال طلای سلطنتی را به عهده دارند گفت: “کارهای پیتر زمتور تجدید پیوند با سنت معماری مدرن است که بر مکان، جامعه واستفاده از متریال تاکید دارد. نوشته های او مؤید بر تجربه طراحی، ساخت و ساز و سکونت است در حالی که ساختمانهایش در یک گفت و گوی غنی با تاریخ معماری مشغولند. من با تقدیم مدال طلای سلطنتی به وی مفتخر خواهم شد.
” اهدای مدال طلای سلطنتی به پیتر زمتور در تاریخ چهارشنبه ۶ فوریه ۲۰۱۳ با مراسمی در موسسه سلطنتی معماران بریتانیا در لندن برگزار می شود که در طی آن بورسیه بین المللی و افتخاری RIBA 2003 نیز ارائه خواهد شد. امسال اعضای کمیته افتخارات به ریاست آنجلا بردی شامل معماران پیتر کلگ ، یوان فارل ، پروفسور آدریان فورتی ، نیل مک لاگین و سارا ویگلسوورس میباشد.
زندگی نامه اسکار نیمایر
نیمایر که نام کامل او اسکار ریبرو آلمئیدا سوارس بود، سال ۱۹۰۷ میلادی در شهر ریو دو ژانیرو برزیل زاده شد. در همان شهر در سال ۱۹۳۴ از مدرسه هنرهای زیبا درجه مهندسی معماری دریافت کرد. در سال ۱۹۴۵ عضو حزب کمونیست برزیل شد. عضویت در این حزب بارها برایش دردسر آفرین بود. در دوره کودتای نظامی برزیل به دفترش حمله کردند و ناچار از زندگی در اروپا شد.نیمایر در نیمه دهه ۱۹۴۰ از شاگردان لوکوربوزیه طراح و معمار بزرگ سوئیسی بود. نیمایر انسانی مبارز و متعهد بود و در سراسر عمر کمونیستی معتقد باقی ماند. او یک بار در مصاحبه ای گفت : “همه انسانهای خوبی که در زندگی دیدم، کمونیست بودند”. نیمایر از دوستان صمیمی فیدل کاسترو رهبر کمونیست کوبا بود. فیدل کاسترو گفته بود «من و اسکار نیمایر آخرین کمونیست‌های کره زمین هستیم.» او در اوایل دهه ۱۹۸۰ به میهن خود برگشت و در دفتری در مرکز شهر ریودوژانیرو مشغول کار شد. معروف است که بالای میز کار او این جمله نقش بسته بود:”جهان را باید تغییر داد.” نیمایر در فعالیت های اجتماعی و سیاسی برای یاری به محرومان تلاش می کرد. او گفته بود که همیشه در تلاش است که معماری را به خدمت مردم زحمتکش در آورد و به زندگی آنها اندکی نشاط و شادی وارد کند. یکی از کارهای مشترک او با لوکوربوزیه معمار سوئیسی، طراحی ساختمان ماندگار سازمان ملل متحد در نیویورک است که با این طرح شهرتی جهانی یافت. نیمایر به لطف عمر طولانی موفق شد بیش از ۶۰۰ بنای معماری خلق کند. او تا آخرین روزهای عمر خلاق و نوجو بود. همه کارهای او از مهر و نشانی خاص بر خود دارند. او از شاگردان و مریدان لوکوربوزیه معمار نوگرای سوئیسی به شمار می رفت اما بسیاری او را به عنوان “پدر مدرنیسم در معماری” می شناسند.
از اوایل دهه ۱۹۵۰ که دولت برزیل قصد داشت شهر برازیلیا را به عنوان پایتخت کشور معرفی کند، طراحی این پروژه بزرگ به نیمایر و دو تن از همکارانش سپرده شد. آنها در طول چهار سال روی زمین شهری افسانه ای آفریدند که تجسم حرکت و رنگ و نور بود و بسیاری آن را زیباترین شهر جهان می دانند. شهر به سان پرنده های در حال پرواز طراحی شده است. یونسکو تمام شهر برازیلیا را بخشی از میراث بشری دانسته است. برازیلیا بزرگ‌ترین طرح معماری او بود و نیمایر در آن بسیاری از اندیشه‌های نوی خود را بکار برد.نقشه های زیبای او برای ساختمان های اصلی این شهر همچون دو کاخ ریاست جمهوری پلاناتو و آلورادا و ساختمان های مجلس سنا و نمایندگان کنگره او را در سطح بین المللی به همگان شناساند.
سبک
خمیره اصلی کارهای نیمایر آهن و پولاد و بتن است. اما او این مواد سخت و زمخت را در قالبی نرم و ظریف عرضه کرد. نیمایر بارها گفته بود که فرم های سخت و زوایای حاد و تیز را دوست ندارد. در طرح های او سطوح سخت آهن و بتن با هارمونی نرم و مواج به رقص در می آید. او گفته بود که خمیدگی ها و انحناهای آثارش را از کوه های برزیل، امواج رودها و دریاهای میهن و همچنین پیکر موزون زنان کشورش الهام گرفته است. در معماری نیمایر خلاقیت و تخیلی جسورانه دیده می شود. او معماری را به گردش آزاد رنگ و نور و فضا نزدیک کرد و حتی بناهای سنتی را با نگاهی تازه و بدیع بازساخت. بطور مثال در کلیسای جامع برازیلیا، درون کلیسا به جای فضای گرفته و تیره و تار قدیم، فضایی پر روح، زنده و جاندار است که در آن رنگ و نور به پرواز در آمده است. او معتقد بود که در سطوح صاف و تیز حس و نشانی غیر انسانی وجود دارد. به نظر او سطوح ملایم، خمیده و ظریف به طبع و ذوق انسان نزدیک تر است. وی در مقاله ای می گوید که پیکر انسان برای ما آشناترین و طبیعی ترین فرم خارجی است. در بدن آدم هیچ زاویه ای نیست، همه اندام ها با نرمی و پیچ و خم های ظریف به هم گره خورده اند.
پروژه ها
کاخ کاپانما در ریو دو ژانیرو
غرفه برزیل در نمایشگاه جهانی نیویورک، ۱۹۳۹
مجتمع ساختمانی پامپولا در بلو هوریزونته
پارک ایبیراپوئرا در سائو پائولو
بنای سازمان ملل متحد در نیویورک
برازیلیا
مسجد دولتی پنانگ در مالزی
دانشگاه حیفا در اسرائیل
ساختمان کنگره ملی برزیل، یکی از کارهای معروف نیمایر
کلیسای کتدرال
سالن کنفرانس سرپوشیده در جنوب ایتالیا
موزه هنری وولکانو
زندگی نامه برنارد چومی
برنارد چومی متولد ۲۵ ژانویه ۱۹۴۴ معمار،نویسنده و معلم سوئیسی است. وی معمولا با دیکانستراکتیویست ها همکاری میکند . او در پاریس و نیویورک زندگی و کار کرده است. برنارد چومی مدرک معماری خود را در سال ۱۹۶۹ از Eth زوریخ دریافت نموده است. او به تدریس معماری در دانشگاههای لندن، انگلستان، نیویورک پرداخته است.
در طول زندگی حرفه ای او به عنوان معمار ، نظریه پرداز ، و یک آکادمیک ، برنارد چومی نقش معماری را در تجربه آزادی های فردی و سیاسی دگرگون ساخته است.از سال ۱۹۷۰، چومی پیرامون اینکه هیچ رابطه ثابتی بین فرم معماری و عملکرد هایی که درون آن اتفاق می افتد وجود ندارد بحث کرده است.
الزامات اخلاقی و سیاسی که باعث شده در کارهای خود روی ایجاد یک معماری فعال که درگیر نوعی توازن غیر سلسله مراتبی است از طریق دستگاه های برنامه ریزی فضایی تأکید کند. در تئوری چومی، نقش معماری بیان یک ساختار موجود اجتماعی نیست ، بلکه به عنوان یک ابزار برای سوال کردن درباره ساختار موجود و در نتیجه اصلاح آن است.
در می ۱۹۶۸ قیام و فعالیت های بین المللی باعث شد وی به طراحی استودیو ها بپردازد و همچنین مشغول تدریس و برگزاری سمینارها در انجمن معماری لندن در اوایل ۱۹۷۰s شد. در آن چهار چوب آموزشی او فیلم و نظریه ادبی را با معماری ترکیب کرد، و کار متفکرانی مانند رولان بارت و میشل فوکو را به منظور دوباره امتحان کردن مسئولیت معماری در تقویت روایت بلامنازع فرهنگی گسترش داد.
نظریه ها و رسم نمودار ساختاری که توسط فیلمبردار روسی سرگئی آیزنشتاین برای تولید فیلم های خود انجام میداد تاثیر بسزایی بر چومی گذاشت. وی روش دیاگرامی آیزنشتاین را به وضعیت بینابینی بین عناصر یک سیستم وفق داد که این سیستم شامل: فضا ، حادثه ، و حرکت (یا فعالیت).
بهترین مثال سخنان خود چومی است : “بازیکن فوتبال در سراسر میدان جنگ اسکیت بازی میکند!”
در این بیانیه ساده او هرچیزی که از مکان خود خارج شده است و هر گونه امکان خواندنی را برجسته کرده است؛ حاصل مشترک پروژه ای پساساختارگرا می باشد.
پروژه ها
موزه السیا
پل لا روشه سور یون
موزه جدید آکروپلیس در یونان
پارک لاویلت
مرکز هنرهای نمایشیِ از برنارد چومی
مرکز فرهنگی برنارد چومی
زندگی نامه کنزو تانگه معمار ژاپنی
کنزو تانگه متولد ١٩١٣ در اوزاکا ژاپن که علاوه بر به‌جای گذاردن شاهکارهای معماری فراموش نشدنی و تحسین برانگیزی در قرن بیستم، تزها و پیشنهادات کاملا نویی را در عرصه طراحی شهری نیز ارایه کرده، تلاش خلاقانه و ثمربخشی را برای پیوند دادن سنت ژاپنی و نوجویی مدرن به نمایش گذارده است.
او سال‌ها به تدریس معماری و طراحی شهری در دانشگاه توکیو و دیگر دانشگاهای دنیا اشتغال داشته و معماران سرشناسی همچون آراتاایسوزاکی و کیشو کوروکاوا از دانشجویان آتلیه تانگه بوده‌اند.
کنزو تانگه در سالهای قرن بیستم در پنج قاره جهان فعال بوده است؛ طرح بنای صلح یادبود فاجعه هیروشیما و پارک و ساختمانهای ملحق بدان (مسابقه ١٩۶۴) در مکانی که در ششم اوت ١٩۴۵ انفجار نخستین بمب اتمی را به خود دید، از نخستین پروژه‌های کنزو تانگه است.
او در پلان توسعه شهر توکیو (١٩۶٠)، تغییر و گسترش شهر را به مثابه مشخصه اصلی طراحی شهری خود در امتداد خلیج‌ها پیشنهاد کرده است. اما مشهورترین اثر او بی‌تردید سالنهای المپیک ١٩۶۴ توکیو (١٩۶٠) است.
این سالنها دارای آوازه جهانی هستند و در هنر ژاپنی به مثابه ابتکاری که در سنت ملی ثبت گردد جای گرفتند.
تانگه طرحهای به انجام نرسیده‌ای هم در تهران داشت؛ برج‌های سه‌قلوی مسکونی هتل ٧٠٠ اتاقه (در تقاطع بلوار کشاورز و خیابان حجاب فعلی) و مجموعه شهری در تپه‌های عباس‌آباد (همزمان با ارایه طرحهای پیشنهادی توسط لوی کان و سپس ارایه طرح مشترک به درخواست کارفرما) از آن جمله‌اند که هر سه در سال ١٣۵٣ / ١٩٧۴ ارایه شده‌اند.
و.......